یادخدا، تنها مایه ارامش جان
بعضي از مردم در خودشان احساس ناراحتي ميكنند، همين قدر ميفهمند كه خشنود نيستند و آب خوش از گلوي آنها پايين نميرود، ميفهمند كه قرار و آرام ندارند، پژمرده و افسرده ميباشند، اما علت اين بي قراري و پژمردگي چيست، نميدانند، ميبينند همه چيز و همه وسايل زندگي را دارند و در عين حال از زندگي خشنود نيستند. اين گونه اشخاص بايد بدانند كه قطعا احتياجاتي معنوي دارند كه برآورده نشده، قطعا كم و كسري در روح آنها وجود دارد، بالاخره بايد اعتراف كنند و تسليم شوند به اين حقيقت كه ايمان هم يكي از حوائج فطري و تكويني ماست و بلكه بالاترين حاجت ماست و هر وقت به سرچشمه ايمان و معنا رسيديم و نور خدا را مشاهده كرديم و خدا را در روح خود و جان خود ديديم و مشاهده كرديم آنوقت است كه معناي سعادت و لذت و بهجت را درك ميكنيم.
منبع
حکمتهاواندرزها شهید مطهری (ره)
ازفاطمه (ع):
از حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) نقل شده است
از رسول خدا شنیدم که میفرمود: به راستی، در جمعه ساعتی است که اگر مرد [و زن] مسلمان در آن ساعت از خدای عزیز و جلیل خیری درخواست کند، به او داده میشود".
لذا عرض کردم: ای رسول خدا! آن کدام ساعت است؟
فرمود: “اذا تُدلی نصفَ عین الشمس للغروب؛
وقتی نصف قرص خورشید غروب کرد".
زید در ادامه میگوید:
حضرت فاطمه(س) همیشه [جمعهها] به غلامش میفرمود:
“بر بلندی برآی و هرگاه دیدی نصف قرص خورشید به غروب نزدیک شده است، به من اعلام کن تا دعا کنم".
وسائل الشیعه، ج5، ص6