یاساقی عطشان

​مدتی است که دلتنگی های غروب را با بودن در کنار مزارش، سپری می کنم

و در نهایت ناباوری، باورم شده که او دیگر نیست، دیگر نمی آید

و دیگر نباید منتظرش باشم، دیگر آن شمع فروزان را نمی بینم

ولی طنین صدای دلنشینش همچنان در گوش من

و مهربانیش در قلب من و زیبایی چهره اش در یاد منست