یاساقی عطشان

عن رسول الله (ص):«تَاجِرُ الدُّنيَا مُخَاطِرٌ بِنَفسِهِ وَ مَالِهِ وَ تَاجِرُ الآخِرَةِ غَانِمٌ رَابِحٌ وَ اَوَّلُ رِبحِهِ نَفسُهُ ثُمَّ جَنَّةُ المَأوى.»

روایتی از پیغمبر اکرم منقول است که حضرت فرمودند:

کسی که در دنیا، برای دنیای مادّی کاسبی می‌‌کند، خودش را در معرض دو خطر قرار می‌‌دهد، «تَاجِرُ الدُّنيَا مُخَاطِرٌ بِنَفسِهِ وَ مَالِهِ»، اوّل: جان خود را به خطر می‌‌اندازد. جانش را به خطر می‌‌اندازد یعنی چه؟ یعنی وقتی می‌‌خواهی کاسبی کنی، گاهی معاملاتت تو را به جهنّم می‌‌برد. حالا فهمیدی یعنی چه؟ اوّل: «مُخَاطِرٌ بِنَفسِهِ»، صریح بگویم، رباکاری می‌‌کنی، مال مردم خوری می‌‌کنی. فهمیدی! اوّل جانت را به خطر می‌‌اندازی و آن چیست؟ معصیت می‌‌کنی و به همین خاطر جهنّم می‌‌روی. «وَ مَالِهِ»، مالَت را هم از دست می‌‌دهی. تجارت دنیایی این دو خطر را دارد. هرکس از خانه برای کاسبی و امور دنیایی بیرون می‌‌رود، حواسش جمع باشد! هم برایش خطر جانی به این معنا که گفتم دارد و هم مالی.

اما مقابلش، تاجر آخرت؛ یعنی آن کسی که در مسیر اطاعت الهی است و به دنبال این است که آنچه خدا گفته را انجام دهداین غنیمت بدست می‌‌آورد و سود می‌‌برد، «وَ تَاجِرُ الآخِرَةِ غَانِمٌ رَابِحٌ». در ادامه حضرت سودش را می‌‌فرمایند. این اطاعتی که می‌‌کنم سودش چیست؟ اوّلین سود: جانت را از جهنّم نجات می‌‌دهی، «اَوَّلُ رِبحِهِ نَفسُهُ»، سود این تجارت و کاسبی که اطاعت خدا است، اوّلین سودش جان تو است که آن را از هلاکت نجات دهی. سود دوم: بهشت مأوا است که در قیامت برای خودت تهیّه کرده‌‌ای، «ثُمَّ جَنَّةُ المَأوى»
منبع :

مجموعه ورام ج ۲ ص ۱۱۹