در حسرت دیدار تو آواره ترینم
27 خرداد 1401 توسط زهرا سيفي
دلم شکسته…
ازهمه چیز وهمه کس بدم میاید
آن کس که امیدبخش زندگی ام بوده
دیگر نیست…
تپش قلبم…
چراغ نوربخش زندگی ام…
همه ی وجودم…
به طور ناباورانه، جلوی چشمم پرپر شده..
همه میگویند حکمت خداست…
عزیزم، دل من تا بی نهایت برای نبودنت
بی تابی میکند…
ای کاش بیای…
ای کاش دوباره شاهد خنده های زیبایت باشم..
ای کاش دوباره صدایت در خانه بپیچد…
ای کاش عطروجود معنویت ..
از کوچه پس کوچه های ناامیدی به مشامم برسد